Pyoderma gangrenosum - پیودرما گانگرنوزوم
پیودرما گانگرنوزوم (Pyoderma gangrenosum) یک بیماری پوستی نادر و التهابی است که در آن جوش‌ها یا ندول‌های دردناک به زخم‌هایی تبدیل می‌شوند که به تدریج رشد می‌کنند. پیودرما گانگرنوزوم (pyoderma gangrenosum) عفونی نیست. درمان ها ممکن است شامل کورتیکواستروئیدها، سیکلوسپورین یا آنتی بادی های مختلف مونوکلونال باشد. اگرچه ممکن است افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد، اما بیشتر افراد 40 تا 50 ساله را تحت تاثیر قرار می دهد.
☆ در نتایج Stiftung Warentest 2022 از آلمان، رضایت مصرف کنندگان از ModelDerm فقط اندکی کمتر از مشاوره های پزشکی از راه دور بود.
روی پای فرد مبتلا به کولیت اولسروز.
References
Pyoderma gangrenosum یک بیماری پوستی نادر است که باعث ایجاد زخم های دردناک با لبه های قرمز یا بنفش می شود. این بیماری به عنوان یک بیماری التهابی طبقه بندی می شود و بخشی از گروهی به نام درماتوزهای نوتروفیل است. علت pyoderma gangrenosum پیچیده است و شامل مشکلات ایمنی ذاتی و انطباقی در افرادی است که از نظر ژنتیکی مستعد هستند. اخیراً محققان بر روی فولیکول مو به عنوان نقطه شروع بالقوه بیماری تمرکز کرده اند.
Pyoderma gangrenosum is a rare inflammatory skin disease classified within the group of neutrophilic dermatoses and clinically characterized by painful, rapidly evolving cutaneous ulcers with undermined, irregular, erythematous-violaceous edges. Pyoderma gangrenosum pathogenesis is complex and involves a profound dysregulation of components of both innate and adaptive immunity in genetically predisposed individuals, with the follicular unit increasingly recognized as the putative initial target.
Pyoderma gangrenosum is a rare inflammatory skin disease classified within the group of neutrophilic dermatoses and clinically characterized by painful, rapidly evolving cutaneous ulcers with undermined, irregular, erythematous-violaceous edges. Pyoderma gangrenosum pathogenesis is complex and involves a profound dysregulation of components of both innate and adaptive immunity in genetically predisposed individuals, with the follicular unit increasingly recognized as the putative initial target.
Pyoderma gangrenosum یک بیماری پوستی نادر است که باعث ایجاد زخم های بسیار دردناک می شود. در حالی که ما به طور کامل علت آن را درک نمی کنیم، می دانیم که شامل افزایش فعالیت سلول های ایمنی خاص است. درمان این بیماری هنوز آسان نیست. ما داروهای مختلفی داریم که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند یا فعالیت آن را تغییر می دهند. در کنار این موارد، ما بر درمان زخم ها و مدیریت درد نیز تمرکز می کنیم. کورتیکواستروئیدها و سیکلوسپورین اغلب اولین انتخاب برای درمان هستند، اما اخیراً تحقیقات بیشتری در مورد استفاده از درمان‌های بیولوژیکی مانند مهارکننده‌های TNF-α انجام شده است. این بیولوژیک ها به طور فزاینده ای ترجیح داده می شوند، به ویژه در بیماران مبتلا به سایر شرایط التهابی، و در مراحل اولیه بیماری استفاده می شوند.
Pyoderma gangrenosum is a rare neutrophilic dermatosis that leads to exceedingly painful ulcerations of the skin. Although the exact pathogenesis is not yet fully understood, various auto-inflammatory phenomena with increased neutrophil granulocyte activity have been demonstrated. Despite the limited understanding of the pathogenesis, it is no longer a diagnosis of exclusion, as it can now be made on the basis of validated scoring systems. However, therapy remains a major multidisciplinary challenge. Various immunosuppressive and immunomodulatory therapies are available for the treatment of affected patients. In addition, concomitant topical pharmacologic therapy, wound management and pain control should always be addressed. Corticosteroids and/or cyclosporine remain the systemic therapeutics of choice for most patients. However, in recent years, there has been an increasing number of studies on the positive effects of biologic therapies such as inhibitors of tumour necrosis factor-α; interleukin-1, interleukin-17, interleukin-23 or complement factor C5a. Biologics have now become the drug of choice in certain scenarios, particularly in patients with underlying inflammatory comorbidities, and are increasingly used at an early stage in the disease rather than in therapy refractory patients.
Pyoderma gangrenosum is a rare neutrophilic dermatosis that leads to exceedingly painful ulcerations of the skin. Although the exact pathogenesis is not yet fully understood, various auto-inflammatory phenomena with increased neutrophil granulocyte activity have been demonstrated. Despite the limited understanding of the pathogenesis, it is no longer a diagnosis of exclusion, as it can now be made on the basis of validated scoring systems. However, therapy remains a major multidisciplinary challenge. Various immunosuppressive and immunomodulatory therapies are available for the treatment of affected patients. In addition, concomitant topical pharmacologic therapy, wound management and pain control should always be addressed. Corticosteroids and/or cyclosporine remain the systemic therapeutics of choice for most patients. However, in recent years, there has been an increasing number of studies on the positive effects of biologic therapies such as inhibitors of tumour necrosis factor-α; interleukin-1, interleukin-17, interleukin-23 or complement factor C5a. Biologics have now become the drug of choice in certain scenarios, particularly in patients with underlying inflammatory comorbidities, and are increasingly used at an early stage in the disease rather than in therapy refractory patients.
